ΔΕΥΤΕΡΑ ΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΕΚΑΤΟΜΒΑΙΩΝΟΣ- ΑΓΑΘΟΥ ΔΑΙΜΟΝΟΣ

                                                                                                      ΔΕΚΑΣ Α΄

002. δευτερη ημερα της σεληνης.

ΕΚΑΤΟΜΒΑΙΩΝΟΣ Β’ (2η) 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΗΝ 1ος,

δεκαημερο Α’, το ιστάμενο, δεκας πρωτη.

Α’ ετος της 699ης Ολυμπιαδος (Α΄.699.ΟΛ)

Β΄. δευτέρα, δευτέρα ισταμένου.

― ΙΕΡΗ ΑΓΑΘΟΥ ΔΑΙΜΟΝΟΣ

― ΤΙΜΕΣ ΑΠΑΝΤΩΝ ΧΘΟΝΙΩΝ ΘΕΩΝ

― ΤΙΜΕΣ ΑΠΑΝΤΩΝ ΗΡΩΩΝ- ΗΡΩΪΔΩΝ

― ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΩΛΗΤΕΣ

Οι οικονομικές αρχές της Αθηναϊκής δημοκρατίας που ορίζονται με κλήρωση στην έναρξη του νέου Ενιαυτού και λαμβάνουν θέση για έναν χρόνο από την Εκκλησία του δήμου , είναι οι εξής:

Οι δέκα Ελληνοταμίαι

Οι δέκα Ταμίαι της Αθηνάς

Οι δέκα Ταμίαι των άλλων θεών

Ο επί των θεωρικών

Οι δέκα Σιτοφύλακες

Οι δέκα Πωληταί (του εκάστοτε άρχοντος)

Οι δέκα Αποδέκται

Οικονομικές συναλλαγές καταγράφονται

 την σημερινή ημέρα από τους Πωλητές του Αναξικράτους:

ΑΤΤΙΚΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ IG II² 1589, ΣΕΙΡΕΣ 1-5, ΕΤΟΣ -307

― πωληταὶ οἱ ἐπὶ Ἀναξικράτους ἄρχοντος

μέταλλα τάδε ἀπέδοντο ἐπὶ τῆς ․․

 πρώτης πρυτανείας Ἑκατομβαιῶνος δευ-

τέραι ἱσταμένου· παλαιὸν ἀνασάξιμον Ἀρτ-

εμισιακὸν ἐ...........

Ἡ δεύτερη ἡμέρα τοῦ κάθε μηνὸς ἐθεωρεῖτο ἡ ἡμέρα τοῦ Ἀγαθοῦ Δαίμονος.

Τιμὲς ἀποδίδονται καὶ στοὺς ήρωες και τις ηρωϊδες.

― ἀγαθοῦ δαίμονος πόμα•

τὸ μετὰ τὸ δεῖπνον ἄκρατον πινόμενον παρὰ Ἀθηναίοις•

καὶ τὴν β΄ ἡμέραν οὕτως ἐκάλουν.

ΗΣΥΧΙΟΣ

― ἀγαθοῦ δαίμονος•

καὶ ἡμέραν δὲ τὴν δευτέραν τοῦ μηνὸς οὕτως ἐκάλουν. ΣΟΥΪΔΑΣ

Ὁ Ε.Rodhe (1845-1898) στὸ ἕργο του Ψυχὴ (1890-1894) ἀντιλαμβάνεται τὸν ἀγαθὸ δαίμων ὡς μία χθόνια θεότητα, αὐτὸ ἐνισχύεται καὶ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀναφορὰ τοῦ Πλουτάρχου:

― Καὶ γὰρ Ἕλληνες ἐν τῇ νουμηνίᾳ τοὺς θεοὺς σεβόμενοι τὴν δευτέραν ἥρωσι καὶ δαίμοσιν ἀποδεδώκασι, καὶ τῶν κρατήρων ὁ δεύτερος ἥρωσιν ἔπικίρναται καὶ ἡρωΐσι.

(ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΗΘΙΚΑ 272Α).

Ὁ Ἀθηναῖος συνδέει τὸν ἀγαθὸ δαίμων μὲ τὸν θεὸ Διόνυσο:

― καὶ διὰ τοῦθ’οἱ Ἕλληνες τῷ μὲν παρὰ δεῖπνον ἀκράτῳ προσδιδομένῳ τὸν ἀγαθὸν ἐπιφωνοῦσι δαίμονα, τιμῶντες τὸν εὑρόντα δαίμονα• ἦν δ’οὗτος ὁ Διόνυσος.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ 15.675Β

Ἡ μαρτυρία τοῦ Ἀθηναίου εἶναι πολὺ σημαντικὴ ὡς πρὸς τὸν καθορισμὸ τῆς θεότητος τοῦ Ἀγαθοῦ Δαίμονος διότι βλέπουμε ὅτι τὴν δευτέρα ἱσταμένου τοῦ μηνὸς Ἀνθεστηριῶνος, καταγράφεται μία θυσία στὸ θυσιολόγιο τοῦ Δήμου Ἐρχιᾶς στὸν Διόνυσο.

Ὁ σχολιαστὴς τοῦ Ἀριστοφάνους στὸ ἕργο Νεφέλαι, καθορίζει τὴν δευτέρα ἱσταμένου τοῦ κάθε μηνὸς, ὡς ἡμέρα ποὺ τιμᾶται καὶ ὁ Ποσειδών:

― καὶ γὰρ ἐν τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τεταγμένον ἦν τὸν Δία τιμᾶν, ἐν δὲ τῇ δευτέρᾳ τὸν Ποσειδῶνα, καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς καθεξῆς.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΝΕΦΕΛΑΙ 616

Αὐτὸ τὸ σχόλιο, εἶναι λανθασμένο, διότι ἡ ἱερὴ ἡμέρα τοῦ Ποσειδῶνος εἶναι ἡ ὀγδόη ἱσταμένου τοῦ κάθε μηνὸς. Ἡ ἀναφορὰ αὐτὴ τοῦ σχολιαστὴ ἀφορᾶ τὴ Νουμηνία καὶ ἡ δήλωση του :

― καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς καθεξῆς

δηλώνει ὄτι γίνεται μία προσπάθεια νὰ παρουσιάσει ἕνα σύστημα ἡμερολογίου ποὺ δὲν ὑπάρχει στὸ Ἀττικὸ Θρησκευτικὸ Ἡμερολόγιο.

Σὲ γενικὲς γραμμὲς ὁ ἀγαθὸς δαίμων εἶναι ἀρχέγονη Ἑλληνικὴ Θεότητα, ἡ ὁποία ἀντιπροσώπευε γενικὰ τὸ πνεῦμα τῆς γονιμότητας καὶ τῆς εὐφορίας.

Κατὰ τὴν κλασικὴ ἐποχὴ ἀπέκτησε ὑπόσταση καὶ λατρευόταν ὡς φύλακας τῆς οἰκογενειακῆς εὐδαιμονίας καὶ τῆς πόλης, προστάτης τῶν ἀμπελιῶν καὶ τῶν χωραφιῶν, συνήθως μαζὶ μὲ τὴν Ἀγαθὴ Τύχη.

Ταυτιζόταν ἄλλοτε μὲ τὸν Δία καὶ ἄλλοτε μὲ τὸν Διόνυσο. Σύμβολά του ἦταν τὸ φίδι ἢ ὁ φαλλός, καὶ στὴ λατρεία του ἦταν ἀφιερωμένη ἡ μέρα ποὺ δοκίμαζαν τὸ νέο κρασί.

Κατὰ τοὺς ἑλληνιστικοὺς χρόνους, συνδέθηκε μὲ τὴ λατρεία τοῦ αἰγυπτιακοῦ θεοῦ Χνοὺμ (τὸν ὁποῖο οἱ Ἕλληνες ὀνόμαζαν Χνούβι, σύμφωνα μὲ τὸν Στράβωνα)Ἡ δεύτερη ἡμέρα τοῦ κάθε μηνὸς ἐθεωρεῖτο ἡ ἡμέρα τοῦ Ἀγαθοῦ Δαίμονος.

Τιμὲς ἀποδίδονται καὶ στοὺς ήρωες και τις ηρωϊδες.

― ἀγαθοῦ δαίμονος πόμα•

τὸ μετὰ τὸ δεῖπνον ἄκρατον πινόμενον παρὰ Ἀθηναίοις•

καὶ τὴν β΄ ἡμέραν οὕτως ἐκάλουν.

ΗΣΥΧΙΟΣ

― ἀγαθοῦ δαίμονος•

καὶ ἡμέραν δὲ τὴν δευτέραν τοῦ μηνὸς οὕτως ἐκάλουν. ΣΟΥΪΔΑΣ

Ὁ Ε.Rodhe (1845-1898) στὸ ἕργο του Ψυχὴ (1890-1894) ἀντιλαμβάνεται τὸν ἀγαθὸ δαίμων ὡς μία χθόνια θεότητα, αὐτὸ ἐνισχύεται καὶ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀναφορὰ τοῦ Πλουτάρχου:

― Καὶ γὰρ Ἕλληνες ἐν τῇ νουμηνίᾳ τοὺς θεοὺς σεβόμενοι τὴν δευτέραν ἥρωσι καὶ δαίμοσιν ἀποδεδώκασι, καὶ τῶν κρατήρων ὁ δεύτερος ἥρωσιν ἔπικίρναται καὶ ἡρωΐσι.

(ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΗΘΙΚΑ 272Α).

Ὁ Ἀθηναῖος συνδέει τὸν ἀγαθὸ δαίμων μὲ τὸν θεὸ Διόνυσο:

― καὶ διὰ τοῦθ’οἱ Ἕλληνες τῷ μὲν παρὰ δεῖπνον ἀκράτῳ προσδιδομένῳ τὸν ἀγαθὸν ἐπιφωνοῦσι δαίμονα, τιμῶντες τὸν εὑρόντα δαίμονα• ἦν δ’οὗτος ὁ Διόνυσος.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ 15.675Β

Ἡ μαρτυρία τοῦ Ἀθηναίου εἶναι πολὺ σημαντικὴ ὡς πρὸς τὸν καθορισμὸ τῆς θεότητος τοῦ Ἀγαθοῦ Δαίμονος διότι βλέπουμε ὅτι τὴν δευτέρα ἱσταμένου τοῦ μηνὸς Ἀνθεστηριῶνος, καταγράφεται μία θυσία στὸ θυσιολόγιο τοῦ Δήμου Ἐρχιᾶς στὸν Διόνυσο.

Ὁ σχολιαστὴς τοῦ Ἀριστοφάνους στὸ ἕργο Νεφέλαι, καθορίζει τὴν δευτέρα ἱσταμένου τοῦ κάθε μηνὸς, ὡς ἡμέρα ποὺ τιμᾶται καὶ ὁ Ποσειδών:

― καὶ γὰρ ἐν τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τεταγμένον ἦν τὸν Δία τιμᾶν, ἐν δὲ τῇ δευτέρᾳ τὸν Ποσειδῶνα, καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς καθεξῆς.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΝΕΦΕΛΑΙ 616

Αὐτὸ τὸ σχόλιο, εἶναι λανθασμένο, διότι ἡ ἱερὴ ἡμέρα τοῦ Ποσειδῶνος εἶναι ἡ ὀγδόη ἱσταμένου τοῦ κάθε μηνὸς. Ἡ ἀναφορὰ αὐτὴ τοῦ σχολιαστὴ ἀφορᾶ τὴ Νουμηνία καὶ ἡ δήλωση του :

― καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς καθεξῆς

δηλώνει ὄτι γίνεται μία προσπάθεια νὰ παρουσιάσει ἕνα σύστημα ἡμερολογίου ποὺ δὲν ὑπάρχει στὸ Ἀττικὸ Θρησκευτικὸ Ἡμερολόγιο.

Σὲ γενικὲς γραμμὲς ὁ ἀγαθὸς δαίμων εἶναι ἀρχέγονη Ἑλληνικὴ Θεότητα, ἡ ὁποία ἀντιπροσώπευε γενικὰ τὸ πνεῦμα τῆς γονιμότητας καὶ τῆς εὐφορίας.

Κατὰ τὴν κλασικὴ ἐποχὴ ἀπέκτησε ὑπόσταση καὶ λατρευόταν ὡς φύλακας τῆς οἰκογενειακῆς εὐδαιμονίας καὶ τῆς πόλης, προστάτης τῶν ἀμπελιῶν καὶ τῶν χωραφιῶν, συνήθως μαζὶ μὲ τὴν Ἀγαθὴ Τύχη.

Ταυτιζόταν ἄλλοτε μὲ τὸν Δία καὶ ἄλλοτε μὲ τὸν Διόνυσο. Σύμβολά του ἦταν τὸ φίδι ἢ ὁ φαλλός, καὶ στὴ λατρεία του ἦταν ἀφιερωμένη ἡ μέρα ποὺ δοκίμαζαν τὸ νέο κρασί.

Κατὰ τοὺς ἑλληνιστικοὺς χρόνους, συνδέθηκε μὲ τὴ λατρεία τοῦ αἰγυπτιακοῦ θεοῦ Χνοὺμ (τὸν ὁποῖο οἱ Ἕλληνες ὀνόμαζαν Χνούβι, σύμφωνα μὲ τὸν Στράβωνα)